توجیه و‌ مرگ

آدما دروغ که می‌شنون

درد و ترسناکیِ سکوتِ‌شون

از فریادشون بلندتره

آدما دقیقا جایی سکوت می‌کنن

که یه چیزِ مهم شبیه به اعتماد

با صدایی بلند شکسته شده باشه

و من هنوزم نشونه‌ها رو

با همه‌یِ زشتیِ چهره‌هاشون

از نقابایِ توجیه وار بیشتر دوست‌ دارم

و من هنوزم تویِ بحث‌هایی

که راه به جایی نمی‌برن

یا دروغی کثیف و‌ تنفرانگبز

و توجیهی همیشگی رو به دنبال دارن

شرکت نمی‌کنم

کسی مقصر نیست

من اونقدر امن و رفیق نبودم

که‌ کسی بی ترس

پیشم خودِ واقعی‌ش باشه

دروغ، دلِ آدما رو می‌شکنه و‌ توجیه

آدما رو‌ به مرزِ پوچی و استیصال می‌کشونه

جوری که گاهی تا آخرِ عمر

از دره‌یِ بی‌اعتمادی در نمیان

و چه دردِ عمیقی داره

دونستنِ حقیقتی که به چشم دیدی

و گوش سپردن به توجیه‌هایی عجیب

که حتی چشم‌هات رو هم

انکار می‌کنن

مراقب داشته‌هامون باشیم