دوست داشتن و دوست داشته شدن، يكي از با ارزش ترين داشته هاي بشريه

وقتی یکی می گه: "رنگِ نگات، طعم جنون رو میده"، تا آخرِ این حرف رو رفتن، اصلا ساده نیست 

و به راحتی دست یافتنی

باید روزهاااااا و ماه هااااا و سال هااااا بگذره تا بفهمی جنونش رو

و عمقش رو

حیف که بیشترِ آدما همون جور که عشق رو کشیدن صرفا به کوچه بازار و خیابونا،

این حرف رو هم به همین شکل میشنون و تعمیم می دن به تمام زندگياشون و يا شايدم زنده بودناشون

دلم می سوزه برا عظمت و عمیق بودن بعضی جملات

که خودش یه دنیاست، اما شأنش در حدِ کوچه بازاری شدن میاد پایین، وقتی میشه لقلقه ی زبون ها صرفا

نمی گم من اونو درک کردم، ادعایی ندارم؛

اما می دونم برای اون همه زیبایی و معنا که تونستن جمع بشن تو دل یه جمله؛

باید دل داده باشی

روح و جسم گذاشته باشی وسط

پايِ اعتبار و اعتماد و علاقه و محدوديتِ خود خواسته وسط باشه

که اصل و نهایت خودشون رو بهت نشون بدن

جز این باشه، به زودی و درکمترن زمان از گفتنش

از زبونت و لرزیدن دل مخاطبِ مثلا خاصت، 

با دیدن یکی دیگه، 

شنیدن یکی دیگه 

و با جذب شدن به تظاهرات بیرونیِ یه آدمِ ديگه،

از زیبایی و تیپ و ثروت و جایگاه اجتماعی و...،

همش پریده و فقط گند زدی به اصالتِ حرفی که از دهنت دراومده

و حتي به اصالت ِ حرف زدن حتي

و خرابش کردی برایِ خودت و بقیه

و بدترش اینه که خودتم متوجه نباشی و به شدت و همتِ عالی مشغول لوث کردن زیباییِ  معنای دوست داشتن

دوست داشتن و دوست داشته شدن، يكي از با ارزش ترين داشته هاي بشريه

پس:

مراقب داشته هامون باشیم

پی نوشت: دوست بوشهری من

لطفا یه راه ارتباطی بزار. یه زحمت دارم برات